Το σύνδρομο του υποτακτικού ή βιαστική κριτική;

Είναι μεγάλος ο πειρασμός να μην απαντήσω στον ευγενικό φίλο και σχολιαστή μου 21/8/14 19:48 (βλέπε το σχόλιο του ΕΔΩ ) άλλωστε το σχόλιο του έχει μορφή ερωτήματος και κατόπιν τούτου είναι υποχρέωση μου να του απαντήσω.

Ευγενικέ μου φίλε η κριτική απ’ όπου κι αν προέρχεται -σε δημοκρατικά πολιτεύματα- είναι αναμενόμενη κυρίως σε όσους δημοσίως «εκτίθενται και πολιτεύονται» με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η δε ελεύθερη διατύπωση των σκέψεων και των απόψεων οιουδήποτε πολίτη προφορικά ή γραπτά εδώ και πολλά, πολλά χρόνια είναι συνταγματικά κατοχυρωμένη άσχετα αν οι ΝΔΠασόκοι ΣμαραοΒενιζέλοι κατάντησαν το Σύνταγμα του Ελληνικού κράτους κουρελόχαρτο στον βωμό του ίδιου συμφέροντος.

Μετά από τόσα χρόνια στα κοινά, εκδότης εφημερίδας, μπλοκεράς, πρόεδρος συλλόγου, αρθρογράφος σε διάφορες εφημερίδες κλπ δικαιούμαι να έχω άποψη και εγώ όπως άλλωστε και ο τελευταίος ψηφοφόρος του νησιού μας.

Το αν η άποψη μου προσφέρει ή όχι, αυτό δεν θα το κρίνω εγώ αλλά εσύ που κρίνεις εμένα κι αν δεν σου αρέσουν ΔΕΝ τις ξαναδιαβάζεις, τόσο απλό!

Τώρα αν εσύ είσαι φοβικός και τρομάζεις γιατί διεκδικώ το δικαίωμα μου να κρίνω, δεν μπορώ να σε βοηθήσω, δεν είναι δικής μου αρμοδιότητας αυτό, το γεγονός είναι ότι αν όλοι εμείς κρίναμε και επικρίναμε τους πολιτικούς μας επιβήτορες, η πατρίδα μας ίσως να μην είχε φτάσει σ’ αυτό το έσχατο σημείο εξαθλίωσης. Τότε ίσως να χαμε περισώσει και τα σπίτια μας από την λαίλαπα  της δεξιοαναρχούμενης ληστοσυμμορίας των ΣαμαροΒενιζέλων, (που κι εγώ κάποτε υπηρέτησα).

Ο δικός μας φόβος, η δικιά τους επιβίωση, όταν βλέπεις μετά από τόσα και τόσα ενάντια στα λαϊκά στρώματα και να επιβιώνουν πέτυχαν τον σκοπό τους, μας πανικόβαλλαν και τους ξαναψηφίζουμε.

Και μην με ρωτήσεις ποια είναι η εναλλακτική λύση γιατί προσωπικά δεν την φοβάμαι, είναι το όποιο μικρό κόμμα άσχετα από το αν λέγεται ΚΚΕ / ΣΥΡΙΖΑ ή όπως εσύ γουστάρεις, ο «πεθαμένος» δεν έχει να φοβηθεί τίποτα κι ο σκλάβος το μόνο που χει να χάσει είναι τις αλυσίδες του. Νίκος Καζαντζάκης: «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι λέφτερος»

Όσον αφορά… «..το ποιος είσαι εσύ…» που με ρωτάς, είμαι αυτός που εσύ πολύ σωστά με κρίνεις γιατί εγώ ενυπόγραφα πάντα εκτίθεμαι, είμαι αυτός που χρόνια τώρα διδασκόμενος από τα προσωπικά μου λάθη πορεύομαι πάντα με αξιοπρέπεια και ψηλά το κεφάλι, είμαι αυτός που άφησα ένα έργο στον οικισμό μου με πολύ σκληρούς αγώνες και προσωπικές θυσίες.

Κλείνω τον πολύ παραγωγικό μας διάλογο με μια διαβεβαίωση στην τελευταία σου παραίνεση. Δεν έχω ΚΑΝΕΝΑ λόγο να λιβανίσω καμιά Δήμαρχο, γιατί δεν έχω καμιά προσωπική επιδίωξη και στόχο, δεν διεκδικώ καμιά θέση στο δημαρχιακό μέγαρο. Διατηρώ πάντα το δικαίωμα μου να κρίνω και να επαινώ τους διαχειριστές της εξουσίας.

Λάμπρος Μαστροκόλιας