Ο σιωπών δοκεί συναινείν

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι από την στιγμή που συμμετέχουμε στην εξουσία και μάλιστα απ’ οποιοδήποτε μετερίζι, συμπολίτευσης ή αντιπολίτευσης, συμμετέχουμε στις όποιες επιτυχημένες ή αποτυχημένες αποφάσεις, είμαστε αυτομάτως συνυπεύθυνοι για τη χρηστή διοίκηση ή ακόμα για την κακοδιαχείριση αυτής.
Δεν νοείται να συμμετέχουμε και όλη την ευθύνη να την έχει μόνον ένας ως εξιλαστήριο θύμα θες ή ως πεφωτισμένος θες; Απ’ την στιγμή που βλέπουμε, ακούμε, ψηφίζουμε κι πολλάκις ανεχόμαστε έστω και δια της σιωπής μας τις όποιες παρατυπίες ή δόλιες συμπεριφορές, τότε είμαστε συνυπεύθυνοι.
Αν βλέπεις τα στραβά, αν δεν σε ικανοποιεί η στάση του, αν δεν σε καλύπτει, τότε παίρνεις άμεσα θέση τοποθετείσαι διαφοροποιείσαι κι αν δεν διορθώσει την πορεία του “σκάφους”, τότε έχεις ιερή υποχρέωση έναντι των ανθρώπων που σε εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους να βγεις να κρίνεις και να καταγγείλεις, να πάρεις σαφείς αποστάσεις από το ατόπημα.

Το ίδιο συμβαίνει σήμερα και στον τόπο μας; στο νησί μας; διαβλέπουμε ότι δεν είναι όλα σωστά; Αν οι πράξεις και παραλείψεις είναι πάμπολλες αν η αυθαιρεσία κι όχι μόνο είναι ορατές, αν παρανομεί κάποιος και με περίσσιο θράσος δηλώνει πως το κάνει, εν ονόματι του λαϊκού συμφέροντος, λες κι ο νομοθέτης ήθελε το κακό του λαού ή ήταν κοντόφθαλμος και δεν διέκρινε το λαϊκό συμφέρον όταν νομοθετούσε. Τότε, ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να καταγγέλλουμε αυτές τις ανάρμοστες και αντιδημοκρατικές συμπεριφορές.
Εδώ θα μου πεις εν ονόματι… του Χριστού έγιναν πόλεμοι κι εγκλήματα στο λαϊκό συμφέρον θα κολλήσουμε;
Αυτά λοιπόν τα ατοπήματα οφείλουν πρωτίστως οι της συμπολίτευσης να τα προλαβαίνουν εν τη γενέσει τους  μια και ΔΕΝ ψηφίστηκαν απ’ τον λαό για χειροκροτητές του αρχηγού τους, αλλά για ισότιμοι συνοδοιπόροι κι ελεγκτές της χρηστής διοίκησης. Ας μην ξεχνάμε, η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι τίμια αλλά να το δείχνει κιόλας. Πόσο δε μάλλον η αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ του νησιού οφείλουν να κριτικάρουν τις ανάρμοστες συμπεριφορές!!
Ο λαός, βάζοντας σταυρό στο ψηφοδέλτιο, δίνει την ευθύνη ονομαστικά στον εκλεγέντα κι όχι αορίστως στον συνδυασμό, θέλει να ακούει την φωνή του, θέλει ο εκπρόσωπός του να αφουγκράζεται το τι συμβαίνει στην κοινωνία του, δεν τον θέλει οσφυοκάμπτη στις επιθυμίες και στα βίτσια του αρχηγού για τις όποιες δικές του σκοπιμότητες.
Ο εκλεγμένος δημοτικός σύμβουλος, δεν είναι θαλαμοφύλακας του δημαρχιακού προθαλάμου αντιθέτως, είναι η φωνή του ΛΑΟΥ κι έτσι πρέπει να ενεργεί. Ας μην ξεχνάμε δήμαρχος βγαίνει κάποιος από τους δημοτικούς συμβούλους που επιλέγει και τους σταυρούς που ΑΥΤΟΙ του φέρνουν μια κι ο δήμαρχος δεν παίρνει σταυρό προτίμησης. Οι σύμβουλοι βγάζουν δήμαρχο κι όχι ο δήμαρχος συμβούλους.
Τέλος, να υπενθυμίσουμε προς πάσα κατεύθυνση πως, ο σεβασμός κερδίζεται και δεν απαιτείται από κανέναν πολύ δε περισσότερο απ’ τον πρώτο τη τάξει κι αυτό κερδίζεται από την άψογη όσο και χρηστή διοίκηση και κυρίως απ’ το δίκαιο του χαρακτήρα του.
Ο λαός έχει αλάνθαστα κριτήρια κι όταν έλθει η ώρα της κρίσης, θα αποδώσει τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και η ώρα αυτή δεν αργεί.
Αύριο, θα ‘ναι πολύ αργά για «διορθωτικές» κινήσεις, θα ‘ναι πολύ αργά να πεις τα ‘βλεπα, εγώ τα ‘λεγα… Που τα ‘λεγες; Εμείς δεν σ’ ακούσαμε, εμείς δεν σε είδαμε να υψώνεις την φωνή σου, πού τα ‘λεγες λοιπόν;
Είμαστε συνυπεύθυνοι για τα ψέματα, είμαστε συνυπεύθυνοι για την κακοδιαχείριση, είμαστε συνυπεύθυνοι για την ένοχη σιωπή μας.
Λάμπρος Μαστροκόλιας