Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Αήθη και δολία επίθεση κατά των λαϊκών επιλογών κι όχι… μόνο


Το ότι θα ‘βγαινα να στηρίξω τον δήμαρχο μαζί με τις λαϊκές επιλογές από μια παμπόνηρη αήθη και ανυπόγραφη ανάρτηση σε γνωστό blog (ελλείψη παλληκαριάς να το πω; ή συνήθης πρακτική του παρελθόντος;) ούτε που το φανταζόμουνα ποτέ.
Σ’ ένα τόσο “σοβαρό” άρθρο που ούτε λίγο ούτε πολύ κατηγορεί τον δήμαρχο ότι εκκολάπτει τα αυγά του φιδιού θα περίμενα αν μη τι άλλο, μια φαρδιά πλατιά υπογραφή από κάτω κι όχι ο διαχειριστής του εν λόγω blog να μας το παίζει κριτής και επικριτής των πάντων, να δρέπει φιλάρεσκα και αυτάρεσκα δάφνες δημοκρατικονομιμοφροσύνης και να μην τολμά ο άθλιος να βάλλει από κάτω έστω το απλό “o διαχειριστής” λες και η ανάρτηση έγινε από παρθενογένεση.
Δεν μπορείς ως φοβισμένη κότα να κατηγορείς ένα ολόκληρο λαό για την όποια εκλογική του μετακίνηση άσχετα αν σε έτσουξε ή όχι και να μην αναρωτιέσαι ως κομματικοδίαιτη λειράτη κότα, που είναι οι ευθύνες των δυο κομμάτων εξουσίας τα οποία απ’ την μεταπολίτευση και εντεύθεν κυβέρνησαν αυτό τον τόπο, και κατέφαγαν τις σάρκες του, να τους αφήνεις απ’ έξω ρίχνοντας τις δικές τους ευθύνες στον λαό για τις όποιες έστω λαθεμένες επιλογές του!!!
Τώρα πως συνδέεις και τι δουλειά έχει η έλευση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτου Άνθιμου με την Χρυσή Αυγή μόνο το δικό σου σαλεμένο και τρισάθλιο φοβικό μυαλό μπορεί να μας απαντήσει.
Η επιτυχία της πρόσκλησης και αποδοχής, είναι σαφώς του Τσαβαρή, όσο κι αν θες να την υποβιβάσεις πολύ δε περισσότερο να τον χτυπήσεις κάτω απ’ την ζώνη περνώντας το ύπουλο μήνυμα (είναι σαν να κλείνει πονηρά το μάτι στους ψηφοφόρους της Χ.Α…) Μήπως θα ‘θελες να μας πεις πόσοι άλλοι συνυποψήφιοι του θα διεκδικήσουν με τον ένα ή άλλο τρόπο την συγκεκριμένη ψήφο τουλάχιστον μεταξύ 1ης και 2ης Κυριακής;
Ήμαρτον Κύριε που αναγκάστηκα να «υπερασπιστώ» Τσαβαρή απ’ την «μωρή παρθένα», ορκίζομαι να κάνω 40 μετάνοιες ημερησίως μέχρι τα Χριστούγεννα να εξομολογηθώ στον Άνθιμο κατά τα Σαλαμίνα και να κοινωνήσω το Πάσχα μαζί με τους νυστεύσαντες και μη νυστεύσαντες, τους αγνούς και τους ληστές.
Λάμπρος Μαστροκόλιας